Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

ΓΙΑΤΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ;

ΓΙΑΤΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ; Ο μαθητής –μαθήτρια που ασχολείται με το θαυμαστό κόσμο της Λογοτεχνίας , γνωρίζει τον πλούτο , την ποικιλία , το δυναμισμό της , κατανοεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και τις αξίες του νεοελληνικού πολιτισμού , έρχεται σε επαφή με την καλαισθησία και αναπτύσσεται διανοητικά , συναισθηματικά και κοινωνικά. Συνειδητοποιεί τη σημασία του λόγου για τη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή , ώστε να μετέχει στα κοινωνικά δρώμενα είτε ως πομπός είτε ως δέκτης του λόγου με κριτική και υπεύθυνη στάση. Εκτιμά τη σημασία της γλώσσας ως βασικού φορέα της έκφρασης και του πολιτισμού κάθε λαού. Γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες της εθνικής γλώσσας και συνειδητοποιεί την πολιτισμική του παράδοση. Εκτιμά και σέβεται τη γλώσσα κάθε λαού ως βασικό στοιχείο του πολιτισμού του και προετοιμάζεται να ζήσει ως πολίτης σε μια πολυπολιτισμική Ευρώπη. Επιπλέον , δεν είναι γοητευτικό να μας ΟΔΗΓΕΙ η μαγεία του λόγου , της εικόνας και της αφήγησης , σε κόσμους μοναδικούς , ονειρεμένους , μερικές φορές μοναχικούς αλλά τις περισσότερες φορές να αγγίζουμε κοινά όνειρα , κοινές σκέψεις και ελπίδες , για έναν καλύτερο και δημιουργικότερο κόσμο με επικεφαλής τον άνθρωπο , ΕΜΑΣ μαζι ; Ας απολαύσουμε ΜΑΖΙ αυτό το μαγικό ΤΑΞΙΔΙ , με εισιτήριο τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ μας και τη ΓΝΩΣΗ , και να εκπληρώσουμε την κάθε μας ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ. Χρίστος Σοροβέλης Φιλόλογος

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΘΛΟ ΤΟΥ ΚΟΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΙΡΚΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΘΛΟ ΤΟΥ ΚΟΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΙΡΚΗ Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωήν σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις Κ. Καβάφης, ‘’Όσο μπορείς’’,1905 Στην αρχαία Ολυμπία η δόξα του νικητή συμβολιζόταν με τον κότινο και την ελιά. Με την πάροδο του χρόνου ο διακαής πόθος πολλών αθλητών για νίκη με κάθε κόστος επιτυγχάνεται με παράτυπες τεχνικές βελτίωσης των δυνατοτήτων τους. Η βιομηχανοποίηση του αθλητισμού έχει ως αποτέλεσμα τη διοργάνωση αγώνων με τεράστια χρηματικά έπαθλα, με χορηγούς, με διαφημίσεις. Στόχος των αθλητικών δραστηριοτήτων είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους των, αδιαφορώντας για την ευγενή άμιλλα των αθλητών. Η καταξίωση και οι μεγάλες διακρίσεις του αθλητή είναι αυτοσκοπός, διότι η ζωή του χαρακτηρίζεται από μια συνεχή προσπάθεια και αγώνα για επιβίωση με πενιχρά μέσα, αφού η πλήρης αφοσίωση στο άθλημα του, δεν του επιτρέπει καμιά άλλη επαγγελματική ενασχόληση. Συνεπώς, αρκετοί αθλητές υποκύπτουν στον πειρασμό της χρήσης των απαγορευμένων ουσιών για να εξασφαλίσουν τις καλύτερες δυνατόν επιδόσεις για να είναι αρεστοί και επιθυμητοί στην καταναλωτική αγορά. Υπό το βάρος αυτής της πίεσης ο αθλητής ρυθμίζει το σώμα και το πνεύμα του σαν να πρόκειται για μια τεχνολογική μηχανή, που όχι μόνο να αποδίδει, αλλά να βρίσκεται συνεχώς στο βάθρο της επιτυχίας. Καθώς η δόξα και η φήμη του νικητή εξαπλώνεται σε εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο, αυξάνεται και ο πειρασμός χρήσης πιο αποτελεσματικών ουσιών για να παραμείνει στην κορυφή της πυραμίδας, θέτοντας σαν αντίτιμο σε άμεσο κίνδυνο, την ίδια τη ζωή του. Ο αθλητισμός με τη σημερινή επαγγελματική του μορφή έχει αποκοπεί σχεδόν από την πρωτογενή του σημασία και αποτελεί έναν αυτοτελή οργανισμό που τον δεσμεύουν οι εξαρτήσεις του στην οικονομία της αγοράς. Τα παράνομα συμφέροντα συντηρούν αυτό το φαινόμενο κάτω από τα εκτυφλωτικά φώτα των τελετών έναρξης. Επομένως, η σύγχρονη μάστιγα του πρωταθλητισμού και κατ’ επέκταση του αθλητισμού από το ντόπινγκ είναι ένα κοινωνικο-οικονομικό φαινόμενο με αρνητικές διαστάσεις, αφού δημιουργούνται υπεραθλητές με επιστημονικά νοθευμένη αγωνιστική απόδοση που αυθαιρετούν κατά του πολιτισμού, κατά της ίδιας της φύσης. Η παγκόσμια καταναλωτική αγορά δεν γνωρίζει σύνορα, θρησκείες, ιδεολογίες. Στοχεύει αποκλειστικά στην παραγωγή νέων αθλητών με διακρίσεις για να προβάλουν και να προωθήσουν τα προϊόντα των εταιρειών που κάθε φορά εκπροσωπούν. Στο βωμό του χρήματος, ο σκοπός όχι μόνο αγιάζει τα μέσα, αλλά και επιβάλλεται. Ο ανταγωνισμός των αθλητών δεν γίνεται τελικά, εντός του γηπέδου, αλλά εντός των επιχειρήσεων, των χορηγών. Όσο πιο φημισμένο είναι το διαφημιζόμενο προϊόν, τόσο περισσότερο είναι επιτακτική η ανάγκη του αθλητή να υπερβεί τον εαυτό του, την ίδια του τη φύση για να μην ξεχαστεί το όνομα του, η αγοραστική του δύναμη. Ο πρωταθλητισμός είναι ένα μόνιμο κυνήγι όχι μόνο των αθλητών, αλλά και πολλών ανθρώπων που μάχονται καθημερινά να υπερβούν το διπλανό τους για να εξασφαλίσουν μια προνομιούχος θέση. Μια θέση που δεν τους εξασφαλίζει την αληθινή ευτυχία, αφού οφείλουν να επιβεβαιώνουν τις αντοχές τους συνεχώς, χάνοντας τελικά την ουσία, την ψυχική και σωματική τους ευδαιμονία. Ουσία είναι να ξεπερνάμε και να βελτιώνουμε τον εαυτό μας, όχι να είμαστε εξαρτημένοι από την κάθε επιβλαβή ‘’ουσία’’.

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Μηδέν- Από την ποιητική συλλογή"Υπάρχω, αν και δε με γνωρίζουν", εκδόσεις Σοκολη, 2012

Μηδέν Αχ, αυτοί οι υπέροχοι κίβδηλοι ήρωες μας. Αναζητούν μια προσπάθεια ανατροπής των υπαρχουσών καταστάσεων· Διακρίνουν την αύξησή τους και ένα μαξιλάρι αναπαυτικό για τους ίδιους. Πολεμούν τους συνανθρώπους τους, σε μακρινές χώρες, χωρίς να γνωρίζουν το γιατί Mα συνεχίζουν για να τους γράψει η Ιστορία. Όταν αντιληφθούν το αποτέλεσμα του μόχθου τους Θα αναρωτιούνται κλαίγοντας. Η νέα τάξη πραγμάτων αποκαταστάθηκε· Εμπρός, σκεπάστε μόνοι τον τάφο της ύπαρξής σας. Ιανουάριος 1991 -

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

H ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΘΙ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑΣ

H ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΘΙ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑΣ Απίστευτη , απρόσμενη , ανεξέλεγκτη θεωρήθηκε από όλους τους υπεύθυνους – ανεύθυνους η εξέλιξη και η διάσταση της φωτιάς κατά την καλοκαιρινή περίοδο , στην μέχρι τότε , καταπράσινη (;) χώρα μας. Ορδές ειδικών , επιστημόνων ,πολιτικών ,δημοσιογράφων ,φωτομοντέλων και φυσικά τηλεπαρουσιαστών παρέλασαν από τις οθόνες της τηλεόρασης και διατύπωσαν με σαφήνεια τις εξειδικευμένες γνώσεις τους και θαμπωθήκαμε από τις κρυφές τους ευαισθησίες για τη φύση. Τολμώ να ζητήσω συγνώμη σε όλους που κατά καιρούς κατέκρινα για παραχαράκτες της αλήθειας και κίβδηλους της ευαισθησίας. Ομολογώ ότι είχα λανθασμένη άποψη. Αιτία της μεταστροφής μου αποτέλεσε ένα SMS που δέχθηκα απρόσμενα. Το μήνυμα με παρότρυνε να ανοίξω αμέσως την τηλεόραση και να παρακολουθήσω ένα celebrity(!!!) , ή πιο σωστά έναν τηλεμαραθώνιο , όπως είναι σύνηθες να τηλεονομάζεται , όπου τα φιλάνθρωπα κανάλια πρωτοστατούσαν στην αναζήτηση του θησαυρού ,στην εύρεση euro από πολίτες , επιχειρήσεις , οργανισμούς, και διάφορα σωματεία. Αισθάνθηκα ένοχος που συμμετείχα , έστω και παρακολουθώντας το αισχρό show , και περισσότερο που έβλεπα τα ψεύτικα δάκρυα των εταιριών που διαφήμιζαν το ξεδιάντροπο προϊόν τους. Ειλικρινά δεν αντέχω και θλίβομαι αντικρίζοντας ανθρώπους να αγαπούν , να νοιάζονται , να ενδιαφέρονται , να προσφέρονται για τους συνανθρώπους τους όταν φτάσουν στο τελευταίο σκαλοπάτι της επιβίωσης , της στοιχειώδους ύπαρξης. Η κάθε μορφή ελεημοσύνης με εξαγριώνει και με αφήνει παντελώς αδιάφορο και διαβλέπω ύπουλα , ψεύτικα , οργανωμένα κίνητρα με απώτερο στόχο να χειραγωγήσουν ,ακόμα περισσότερο , και να κατευθύνουν τη σκέψη , και την φαινομενική ευαισθησία μας. Τα συγκεκριμένα προγράμματα-σκουπίδια στοχεύουν στο πρόσκαιρο ενδιαφέρον λόγω της τεράστιας έκτασης των πυρκαγιών και της μεγάλης προβολής από τα ΜΜΕ. Σπάνια διαβλέπω αυτό το ’’αυθόρμητο’’ ενδιαφέρον , όταν τα φώτα της διασημότητας σβήσουν ή όταν δεν θα ενδιαφερθούν οι διαφημιστικές προπαγάνδες. Ο βαθύτερος στόχος αυτών των celebrities είναι να απαλύνουν το θυμό , την αγανάκτηση , την απογοήτευση των πολιτών απέναντι σε κάθε υπεύθυνο και αρμόδιο φορέα που αδυνατεί να υπερασπίσει και να προστατεύσει τους ανθρώπους από τον άνεμο στρατηγό. Οι φυσικοί πόροι δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ιδιοκτησία κανενός , αλλά ανήκουν μόνο στον άνθρωπο που πατά το πόδι του και αναπνέει μέσω αυτών. Η μοναδική προυπόθεση για την προστασία των δασών είναι να γνωρίζουν οι πολίτες ότι τα εδάφη ανήκουν στους κατοίκους που τα εκμεταλλεύονται και δεν πρόκειται να δοθούν χαριστικά σε κανένα ιδιωτικό επιχειρηματικό οργανισμό. Οι πυροπαθείς δεν χρήζουν ευσπλαχνίας ή ελεημοσύνης διότι τους προσβάλλουμε ως προσωπικότητες και τους τοποθετούμε στην κατηγορία των ανήμπορων , των αμάχων. Οι πυροπαθείς θέλουν αυτό που τους ανήκει , να έχουν την γη , δική τους. Η ψεύτικη συμπόνια που υπάρχει στα τηλεπαράθυρα είναι ντροπή για την ανθρώπινη νοημοσύνη και δεν δημιουργούν , σύμφωνα με το Νίτσε , ευγνώμονες , αλλά εκδικητικούς πολίτες. Με τη συμβολική ,έστω και μικρή , οικονομική συνδρομή μας ίσως , μερικοί από εμάς , αισθανόμαστε ότι εκπληρώσαμε το ανθρώπινο καθήκον μας και αποκρούσαμε την οργή μας στα SMS , προσφέροντας ό,τι είναι δυνατόν. Ίσως έτσι λησμονήσουμε την παθητικότητα μας απέναντι στα δρώμενα και ελαφρύνουμε τη συνείδηση μας από την αλλοτρίωση που μας διέπει. Ευτυχώς , λοιπόν , θα κοιμηθούμε ήσυχοι. Τελέσαμε το έργο μας , την υποχρέωση μας προς τον εαυτό μας και προς τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Η κάθαρση της ψυχής μας επιτελέστηκε. Γεννηθήκαμε άνθρωποι , αλλά μήπως στην πορεία της εξέλιξης μας , κάπου ξεχαστήκαμε και χάσαμε τον ορθό λόγο , την αιτία που υπάρχουμε ; Διότι δεν αξίζει τίποτα περισσότερο πέρα από τη μάχη για ένα αποκλειστικά δικό μας αύριο. Bέβαια , το ενθαρρυντικό επακόλουθο της οικονομικής υποστήριξης από τους πολίτες είναι ότι , έστω και καθυστερημένα , δεν έχουμε ακόμα αποκοιμηθεί τόσο , που να χρειαζόμαστε ισχυρότατα χτυπήματα αναγέννησης. Υπάρχουν ακόμη αντισώματα . Oι καταδικασμένοι άνθρωποι αναγεννιούνται μέσα από τη στάχτη τους και με αγώνα διαμορφώνουν ένα ελπιδοφόρο νικηφόρο αύριo. ΣΟΡΟΒΕΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ